Першы выпуск альманаха ў 2021 г. быў прысвечаны тэме «Еўрапейская спадчына», другі – «Спадчына як выпрабаванне», трэці – «Утопіі нашай спадчыны».
Запрашаем дасылаць матэрыялы ў чацверты выпуск, сёлетняя тэма якога – «Права на спадчыну»!
Культурная спадчына – гэта сацыяльная з’ява і сродак камунікацыі. Спадчына – не проста старыя камяні або фальклорныя абрады. Гэта – перадусім каштоўнасці і сэнсы, накіраваныя не столькі на мінулае, колькі на сучаснасць і будучыню. Заяўляючы аб сваёй спадчыне, нацыянальныя супольнасці ды іншыя носьбіты культуры паведамляюць іншым аб уласным існаванні, легітымізуюць права на культурную своеасаблівасць і прыцягваюць увагу да бягучых праблем.
Права на спадчыну, на доступ да культурных каштоўнасцяў і ўдзел у кіраванні імі з’яўляецца часткай агульнай канцэпцыі культурных правоў, заснаванай на правах чалавека, якая уключае ў сябе права на самавызначэнне, права на ўдзел у культурным жыцці; культурныя правы меншасцяў; права на адукацыю; свабоду меркаванняў і іх выказвання; свабоду рэлігіі і перакананняў.
У чарговым выпуску часопіса мы запрашаем аўтараў паразважаць пра права на спадчыну ў наступных аспектах:
- Міжкультурны дыялог. Еўрапейскія гарады ніколі не былі монакультурнымі. Гарадскія супольнасці – гэта кангламераты культурных, рэлігійных, этнічных супольнасцей. Як выбудоўваюцца адносіны паміж імі? Як яны праяўляюць сябе ў гарадскім асяроддзі? Як абараняюць свае каштоўнасці і распавядаюць аб уласнай гісторыі? У чым навізна і спецыфіка міжкультурнага дыялога ў 21 стагоддзі ў нашым рэгіёне Еўропы?
- Функцыянаванне супольнасцей спадчыны. Спадчыны наогул не існуе, як жывой з’явы, без наяўнасці адпаведнай ёй супольнасці канкрэтных асоб, якія ёй апякуюцца і перадаюць наступным пакаленням. Што вызначае гэтыя супольнасці? Як яны развіваюцца і пераадольваюць выклікі 21 стагоддзя? У чым спецыфіка існавання іх у таталітарных і дэмакратычных краінах?
- Выкарыстанне сацыяльнага патэнцыяла культурнай спадчыны. Культурная спадчына можа выкарыстоўвацца як медыюм, як інструмент дзеля вырашэння сацыяльных праблем. Адаптацыя меншасцяў, доступ да культуры, агучванне канфліктаў і да т.п. – як гэта адбываецца ў нашым грамадстве? Якія ёсць паспяховыя і няўдалыя прыклады? Ці могуць сучасныя тэхналогіі дапамагчы ў лепшым раскрыцці патэнцыялу спадчыны?
Да працы над альманахам запрашаюцца даследчыкі, эксперты па культуры і спадчыне, а таксама студэнты і магістранты Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта.
Мы зацікаўлены ў асэнсаваных эксперыментальных выказваннях у наступных фарматах:
- Класічныя акадэмічныя артыкулы;
- Акадэмічныя эсэ;
- Інтэрв’ю;
- Агляды твораў і падзей;
- Графічныя праекты;
- Іншыя эксперыментальныя фарматы.
З выпадку тэкставых матэрыялаў, іх чаканы аб’ём: акадэмічныя артыкула – 30.000 знакаў, эсэ – каля 20.000 знакаў, уключаючы прабелы. Мовы публікацыі: беларуская, руская, англійская.
Для таго, каб узяць удзел, просім да 30 сакавіка дасылаць ідэі/тэмы матэрыялаў з іх кароткім (1-2 абзацы) апісаннем. Правілы афармлення і іншыя тэхнічныя дэталі будуць абмеркаваныя з аўтарамі пасля ўзгаднення тэматыкі матэрыялу.
Навуковы рэдактар альманаха: PhD, Дац. Сцяпан Стурэйка.
Адрас: stsiapan.stureika@ehu.lt. Тэма ліста: Альманах – 2024.