Карына, як бацькі ўспрынялі Вашае рашэнне пра паступленне ў ЕГУ?
Мне пашанцавала – бацькі заўсёды мяне падтрымлівалі ў самых розных галінах. У дзесятым класе, я вырашыла паступаць на журналістыку ў Пецярбург. Чаму не ў Беларусь? Мая мама – і за гэта ёй дзякуй – заўсёды рыхтавала мяне да паступлення за мяжу. Ужо ў 11 класе я даведалася пра ЕГУ, дзякуючы прэзентацыі выпускніка маёй школы, які на той момант ужо вучыўся ва ўніверсітэце. Мы вырашылі, што Пецярбург можна адсунуць на другі план – вучоба там не такая танная. Падчас вясновых вакацый мне ўдалося прыехаць у Вільню на Дзень адчыненых дзвярэй. Напэўна, тады я сапраўды пераканалася ў тым, што хачу вучыцца менавіта ў ЕГУ. Прыцягвала ўсё: магчымасць атрымання зніжак на навучанне, вучоба па-руску, па-беларуску і па-ангельску, дыплом еўрапейскага ўзору і блізкасць з домам. Калі я атрымала вынікі экзаменаў, бацькі шчыра падтрымалі маё рашэнне паступаць у Еўрапейскі гуманітарны універсітэт.
Якім чынам адбывалася Вашае апусканне ў навучальны працэс у ЕГУ? Што Вам дала лібэральная мадэль адукацыі?
Вучоба ў ЕГУ пачынаецца ў кастрычніку. Але ўжо на апошнім тыдні верасня для першакурснікаў праводзілі арыентацыйны тыдзень – розныя мерапрыемствы для знаёмства не толькі з навучальным працэсам, але і магчымасцямі вучобы ў ЕГУ і жыцця ў Вільні. Не маючы вопыту навучання ў ВНУ Беларусі, але падтрымліваючы сувязь з сябрамі, якія вучацца ў Мінску і Гародне, магу з упэўненасцю сказаць, што ў ЕГУ ўсё адбываецца соврешенно па-іншаму. Вучоба ва універсітэце ажыццяўляецца па мадэлі ліберальнага адукацыі – выпускнікі не абмежаваныя канкрэтнай спецыяльнасцю. ЕГУшнікі вылучаюцца крэатыўнасцю і крытычным мысленнем.
Па сканчэнні трох гадоў навучання на бакалаўрскай праграме «Культурная спадчына і турызм», у якой акадэмічнай галіне Вы плануеце сябе рэалізаваць?
Выбіраючы канкрэтную праграму навучання, я не была ўпэўненая ў тым, ці жадаю я сапраўды ў далейшым развівацца ў гэтай галіне. Але ўжо ў канцы першага курса я зразумела, што я знайшла сябе. Бачыўшы маю зацікаўленасць у тэме, выкладчыкі заўсёды аказваюць падтрымку, дапамагаюць мне павышаць якасць маіх акадэмічных работ. На другім курсе я вызначылася з даследчай цікавасцю: палітыка памяці, якая з’яўляецца адным з напрамкаў у міждысцыплінарным даследаванні культурнай памяці. У будучыні я маю намер развівацца як даследчык менавіта ў галіне палітыкі памяці, для чаго мне неабходна атрымаць веды не толькі ў гуманітарных, але і ў сацыяльных навуках.
За тры гады навучання Вам удалося рэалізаваць мноства сацыяльных і крэатыўных праектаў і нават атрымаць падтрымку з боку міжнароднай сеткі Бард-каледжа (ЗША), у якую ўваходзіць ЕГУ. Чаму прысвечаны Вашы праекты?
Гэта дакладна! Адной з асаблівасцяў вучобы ў ЕГУ з’яўляецца развіццё актыўнай грамадзянскай пазіцыі. Універсітэт аказвае падтрымку студэнтам, якія хочуць займацца не толькі вучобай, але і праектнай дзейнасцю як унутры, так і за межамі універсітэта. Праекты, над якімі мне ўдалося папрацаваць за тры гады навучання, сапраўды былі самымі рознымі: ад навуковых і адукацыйных да сацыяльных. Я займалася развіццём навыкаў публічных выступленняў і валанцёрства, працавала з беларускай дабрачыннай арганізацыяй «Геном» і інтэрнэт-парталам TUT.BY. Двойчы нью-ёркскі Бард-каледж вылучыў мне падтрымку на рэалізацыю сацыяльных і творчых праектаў. Акрамя фінансавай дапамогі, я атрымала падтрымку з боку ментараў, якія ўжо маюць вопыт у рэалізацыі падобных праектаў у універсітэтах ў Нью-Ёрку, Бэрліне, Пецярбургу і іншых гарадах, якія таксама, як і ЕГУ, з’яўляюцца часткай міжнароднай сеткі універсітэтаў з мадэллю ліберальнай адукацыі. Зараз, паралельна з каардынацыяй праектаў, я сама з’яўляюся ментарам і дапамагаю студэнтам з праектамі праз абмен атрыманым вопытам.
Ці маеце зносіны Вы са сваімі былымі аднакласнікамі, якія вырашылі атрымаць вышэйшую адукацыю ў Беларусі? У чым, на вашу думку, заключаецца розніца паміж сістэмай адукацыі ў Беларусі і ў ЕГУ?
Ключавая розніца ў сістэмах адукацыі ляжыць у свой арганізацыі і змесце навучальнага працэсу. У ЕГУ выкарыстоўваюцца іншыя метады, упор ідзе на іншыя рэчы. Заняткі праходзяць у маленькіх групах, таму кожны студэнт можа выказацца. Ад нас патрабуецца не бяздумнае завучванне матэрыялу, а паўнавартаснае асэнсаванне і разуменне. Важную ролю адыгрывае практычная частка навучання. У ЕГУ ёсць магчымасць паслухаць лекцыі запрошаных выкладчыкаў з іншых універсітэтаў Еўропы і ЗША, а таксама пабываць на воркшопах людзей, якія працуюць у сферах турысцкай індустрыі, прававой сферы, рэкламе і іншых крэатыўных індустрыях. Кожны студэнт можа прыняць удзел у праграме абмену Erasmus + і на цэлы год з’ехаць вучыцца ў адзін з універсітэтаў-партнёраў. Акрамя падтрымкі з боку ЕГУ і які прымае універсітэта, студэнт атрымлівае магчымасць абменьвацца вопытам з международжнай студэнцкай супольнасцю.
Ці думаеце Вы ўжо пра будучую магістратуру? У якой акадэмічнай і прафесійнай вобласці Вы плануеце развівацца?
Мне падабаецца вучыцца, таму ў тым, каб працягваць навучанне ў магістратуры не было сумневаў. Зараз жа асноўнымі задачамі з’яўляецца выбар універсітэта і канкрэтнай праграмы. Я гляджу глабальна і таму разглядаю варыянты з працягам навучання ў тым ліку ў шэрагу універсітэтаў ЗША. Акрамя рэалізацыі ў навуковым асяроддзі і правядзеннем даследаванняў у галіне вывучэння культурнай памяці, я хачу выкладаць. Менавіта таму, акрамя магістратуры, задумваюся аб дактарантуры. Мяне натхняюць выкладчыкі ЕГУ, якія, акрамя сваіх акадэмічных пасад праводзяць даследаванні ў сваіх галінах, публікуюцца ў міжнародных навуковых часопісах і, напэўна, гэта найбольш важна, заўсёды гатовыя дапамагчы студэнтам у іх пачынаннях. Мне пашчасціла працаваць над курсавымі праектамі з гісторыкам прафесарам Ірынай Раманавай, якая падзяляе мою навуковую цікавасць і дзеліцца сваім досведам.
Успамінаючы свой школьны выпускны, якую параду Вы б далі беларускім абітурыентам 2018 году?
Гэта не страшна, калі заўтра табе выпускацца са школы, а ты паняцця не маеш, кім хочаш быць. Па розных статыстыкам толькі палова выпускнікоў ВНУ сапраўды працуе па сваіх спецыяльнасцях. Цяпер перад намі адкрыты ўсе дзверы і можна паспрабаваць сябе ў самых розных сферах. Таму я заклікаю нічога не баяцца і рызыкаваць, як калісьці рызыкнула я, без выразнага бачання будучыні паступіўшы ў гуманітарны універсітэт у эпоху, калі, здавалася б, усім патрэбныя людзі з ведамі ў тэхнічных сферах. Ці задаволена я сваім выбарам? Безумоўна! Паўтарыла б я свой шлях у ЕГУ? Вядома ж так!
Дзякуй.